محققان در مطالعه‌ای بزرگ از تبار مردم هند پرده برداشتند
تاریخ انتشار: ۱ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۳۹۹۸۴۷۶۷
هند، پرجمعیت‌ترین کشور جهان، از مدت‌ها پیش از مطالعات ژنتیکی کنار گذاشته شده و شکاف بزرگی در درک ما از منشاء انسانی و تنوع ژنتیکی گونه‌ی خودمان به جای گذاشته است. اما اکنون، دانشمندان از دقیق‌ترین پژوهشی که تاکنون درباره‌ی چگونگی شکل‌گیری جمعیت این کشور انجام شده، پرده برداشته‌اند.
به‌گزارش ساینس‌آلرت، دانشمندان در مطالعه‌ی جدیدی که ۵۰ هزار سال در زمان به عقب بازگشته و هزاران ژنوم را تجزیهوتحلیل کرده است، چندین رشته‌ی شگفت‌انگیز را در تبار غنی هندی‌های امروزی آشکار کرده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
الیز کردونکاف، ژنتیک‌شناس جمعیت از دانشگاه کالیفرنیا برکلی و همکارانش با توالی‌یابی دی‌ان‌ای ۲۷۶۲ نفر از هند، تنوع نژادی فوق‌العاده‌ی این کشور را به تصویر کشیده‌اند. این مطالعه افرادی از بیشتر مناطق روستایی و شهری، گویشوران همه‌ی زبان‌های اصلی، گروه‌های قبیله‌ای و نظام‌های کاست را شامل می‌شود.
به گزارش زومیت، هدف محققان از این مطالعه‌ی عظیم، پاسخ به این پرسش‌های کلیدی بود: انسان خردمند چه زمانی برای اولین بار از آفریقا به هند وارد شد؟ آیا این افراد بخشی از مهاجرت گسترده به خارج از آفریقا بودند یا زودتر، شاید از مسیر ساحلی، مهاجرت کردند؟ چه آثاری از انسان‌های باستانی منقرض‌شده مانند نئاندرتال‌ها و دنیسوواها در جوامع هندی امروزی باقی مانده است؟
کردونکاف و همکارانش در نسخه‌ی پیش از انتشار مطالعه نوشته‌اند: «این تجزیه‌و‌تحلیل‌ها با ارائه‌ی تصویر دقیقی از تاریخ جمعیت‌های هندی، بر ارزش گسترش بررسی ژنومی گروه‌های متنوع خارج از اروپا تأکید می‌کند.»
مطالعات قبلی نشان داده است که اصالت بیشتر هندی‌ها به سه گروه اجدادی می‌رسد:
نوادگان کشاورزان ایران باستان که بین سال‌های ۴۷۰۰ تا ۳۰۰۰ پیش از میلاد به شبه‌قاره هند مهاجرت کردند. گروه گله‌دارانی از منطقه‌ی استپ اوراسیا که بین سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۵۰۰ پیش از میلاد به هند نقل‌مکان کردند. جوامع شکارچی-گردآورنده‌ی بومی جنوب آسیا که نسبت به باقی گروه‌ها، برای مدت طولانی‌تری در هند بودند.کردونکاف و همکارانش دریافتند که میزان آثار این سه گروه در اصل و نسب هندی‌های امروزی بسیار متفاوت است، اما در عین حال الگوهای واضحی نیز پدیدار شد. برای مثال، نسبت تبار مردم مرتبط با شکارچی-گرد‌آورندگان آندامانی در جنوب هند از همه بیشتر، در شمال کمتر از همه و در گروه‌های زبانی و کاستی خاص، بیشتر بود. محققان می‌نویسند: «این امر نشان می‌دهد که رویدادهای ترکیبی باستانی با گسترش زبان‌ها و تاریخ نظام سنتی کاست در هند مرتبط است.»
بعضی از جوامع هندی، نوادگان کشاورزان ایران باستان از منطقه سرزم در تاجیکستان امروزی هستند
همچنین، محققان برای دریافت اطلاعات بیشتر از هویت کشاورزان ایرانی که هزاران سال پیش وارد منطقه شدند، دی‌ان‌ای باستانی را که قبلاً از گروه‌های هندی دارای اجداد ایرانی استخراج شده بود، تجزیهوتحلیل کردند. سپس، با انجام شبیه‌سازی دریافتند که ژن‌های چه افرادی با الگوهای دیده‌شده در هندی‌های امروزی مطابقت دارد. بهترین سازگاری با کشاورزان منطقه‌ای باستانی به نام سرزم در شمال غربی تاجیکستان امروزی دیده شد. کشاورزان در سرزم گندم و جو کشت می‌کردند و تجارت گسترده‌ای با اوراسیا داشتند.
مطالعات باستان‌شناسی قبلاً نیز به ارتباطات تجاری بین سرزم و جنوب آسیا اشاره کرده بود، اما این پیوند یک طرفه نبود: کردونکاف و همکارانش فردی را در میان اجداد ایران باستان پیدا کردند که رگه‌هایی از ژنتیک هندی‌ها داشت. مایکل فراچتی، باستان‌شناس از دانشگاه واشنگتن به ساینس گفت: «ارتباطات این جوامع در طول زمان بسیار بیشتر از چیزی بوده که به آنها نسبت داده شده است.»
کردونکاف و همکارانش دریافتند که هندی‌های امروزی یک تا دو درصد از تبار خود را از انسان‌های خردمند باستانی، نئاندرتال‌ها و دنیسوواها می‌گیرند که مشابه تبار اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها است. اما محققان در کشفی شگفت‌انگیز دریافتند که ژنوم‌های تحلیل‌شده، در مقایسه با سایر جمعیت‌های نمونه، حاوی تنوع بسیار گسترده‌تری از ژن‌های نئاندرتال و دنیسووا است.
محققان نوشته‌اند: «حدود ۹۰٫۷ درصد از توالی‌های نئاندرتال در سراسر جهان، در هند دیده می‌شود و حدود ۵۱ درصد از توالی‌های دنیسووا نیز منحصر به هند است.»
در نهایت، تیم تحقیقاتی در پاسخ به پرسش اصلی مبنی بر اینکه هندی‌ها از کجا می‌آیند، دریافتند که بیشترین میزان تنوع ژنتیکی در هندی‌ها از یک مهاجرت گسترده به خارج از آفریقا که در زمانی حدود ۵۰ هزار سال پیش رخ داد، ناشی می‌شود. همچنین، امواج مهاجرت قبلی نیز مواد ژنتیکی اندکی را به جوامع هندی امروزی اهدا کرده است.
نسخه‌ی پیش از انتشار مطالعه در پایگاه داده بایوآرکایو موجود است.
کانال عصر ایران در تلگراممنبع: عصر ایران
کلیدواژه: هند ایرانی باستانی هندی ها گروه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۸۴۷۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازسازی چهره زن عراقی از ۷۵۰۰۰ سال پیش / عکس
به گزارش خبرآنلاین و به نقل از ایسنا، این زن که به نام شاندر زی (Shanidar Z) معروف است، سال ۲۰۱۸ در غار شاندر، کردستان عراق (۸۰۰ کیلومتری شمال بغداد) پیدا شد. این زن از گونه نئاندرتال است، نزدیک‌ترین خویشاوند انسان‌تبار انسان‌های امروزی که حدود ۴۰ هزار سال پیش و پس از هزاران سال همزیستی با هوموسپینس (انسان خردمند) منقرض شد.
دانشمندانی که بقایای این اسکلت را مطالعه می‌کنند، به‌زحمت ۲۰۰ قطعه استخوان جمجمه او را کنار هم قرار دادند. آنها از خطوط صورت و جمجمه این زن برای بازسازی چهره‌اش استفاده کردند تا بفهمند او چه شکلی بوده است.
شرح عکس: اما پومروی در کنار جمجمه «شاندر زی»
دکتر اما پومروی (Emma Pomeroy)، دیرینه‌انسان‌شناس و دانشیار دپارتمان باستان‌شناسی دانشگاه کمبریج که اسکلت را از زیر خاک بیرون آورده است، می‌گوید: «جمجمه‌های نئاندرتال‌ها با برجستگی‌های قابل‌توجه و بدون چانه متفاوت از جمجمه‌های گونه خودمان به نظر می‌رسند. بازسازی صورت شاندر زی نشان می‌دهد که این تفاوت‌ها ممکن است در زندگی واقعی آنها آن‌قدر فاحش نبوده باشد. او درواقع نسبت به اندازه‌اش، چهره بزرگی دارد. او برآمدگی‌های ابروی بزرگی دارد که معمولاً ما آنها را نمی‌بینیم».
نئاندرتال‌ها حدود ۳۰۰ هزار سال در سراسر اروپا، خاورمیانه و کوه‌های آسیای مرکزی زندگی کردند و حدود ۳۰هزار سال با انسان‌های امروزی همپوشانی داشتند. تجزیهوتحلیل دی‌ان‌ای انسان‌های امروزی نشان داده است که در آن روزگار، نئاندرتال‌ها و هوموسپینس‌ها با یکدیگر همزیستی داشته‌اند و وجود ردپای ژنتیکی نئاندرتال‌ها در انسان‌های امروزی، نشانی از وجود روابط خانوادگی بین این دو گونه است.
تحلیل جدید
شرح عکس: چهره بازسازی شده «شاندر زی»
هنگامی‌که پومرو برای اولین بار این اسکلت را با حفاری خارج کرد، جنسیت آن بلافاصله مشخص نشد زیرا فقط نیمه بالایی بدن حفظ شده بود و خبری از استخوان‌های لگن نبود. گروهی که در ابتدا بقایای آنها را موردمطالعه قرار دادند، روی روش نسبتاً جدیدی تکیه کردند که شامل تعیین توالی پروتئین‌های داخل مینای دندان برای تعیین جنسیت شاندر زی بود.
محققان دانشگاه‌های کمبریج و لیورپول، طول و قطر استخوان‌های بازوی «شاندر زی» را با داده‌های مربوط به انسان‌های امروزی مقایسه کردند و قد این نمونه را حدود ۵ فوت (۱٫۵ متر) تخمین زدند. تجزیهوتحلیل ساییدگی دندان‌ها و استخوان‌ها نشان داد که او در زمان مرگ در اواسط چهل‌سالگی زندگی خود بوده است.
پومروی می‌گوید: «این تخمین معقولی است، اما ما نمی‌توانیم ۱۰۰ درصد مطمئن باشیم که او مسن‌تر نبوده‌اند. آنچه می‌توانیم بگوییم این است که «شاندر زی» عمر نسبتاً طولانی داشته است. برای آن جامعه، آنها احتمالاً از نظر دانش و تجربه زندگی بسیار مهم بودند».
غاری که «شاندر زی» در آن دفن شده بود، در میان باستان‌شناسان و دیرینه‌شناسان مشهور است زیرا ۱۰ نئاندرتالی که طی گمانه‌زنی‌های سال ۱۹۶۰ در آنجا کشف شد، محققان را به این باور رساند که نئاندرتال‌ها بارها به غار شاندر بازگشته‌اند تا مردگان خود را دفن کنند و حتی ممکن است که نئاندرتال‌ها، مردگان خود را با «گُل» دفن کرده باشند و این اولین چالش در برابر دیدگاه رایجی بود که انسان‌های باستانی را نادان و بی‌رحم می‌دانست. بااین‌حال، تحقیقات بعدی توسط گروه پومرو، نظریه تدفین با گُل را موردتردید قرار داده است.
در عوض، آنها گمان می‌کنند که گرده کشف‌شده در میان گورها ممکن است از طریق زنبورهای گرده‌افشان وارد گور شده باشد. بااین‌حال، در طول سال‌ها دانشمندان شواهد فزاینده‌ای از هوش و پیچیدگی نئاندرتال‌ها، ازجمله هنر و ابزار پیدا کرده‌اند.
شاید نئاندرتال‌ها مردگان خود را با دسته‌های گل تجلیل نمی‌کردند، اما تحقیقات نشان می‌دهد که ساکنان غار شاندر احتمالاً گونه‌ای همدل بودند. به‌عنوان‌مثال، یک نئاندرتال مرد که در آنجا دفن شده بود، ناشنوا بود و با ضربه‌ای به بازو و سرش فلج شده بود که احتمالاً او را تا حدی نابینا می‌کرد، اما او مدت زیادی زنده بود، بنابراین طبق تحقیقات باید از او مراقبت می‌شد.
پومروی می‌گوید که شاندر زی اولین نئاندرتالی است که در بیش از ۵۰ سال گذشته در این غار پیدا شده است، اما این مکان هنوز هم می‌تواند بستری برای اکتشافات بیشتر باشد.
بازسازی جمجمه
پومروی بازسازی جمجمه شاندر زی را که نسبتاً بلافاصله پس از مرگ له شده بود، به‌عنوان یک «پازل سه‌بعدی با حساسیت بالا» توصیف کرد.
استخوان‌های فسیل‌شده در بلوک‌های کوچکی از رسوبات غار برداشته شده و در فویل پیچیده شدند و محققان آنها را برای تجزیهوتحلیل به دانشگاه کمبریج فرستادند.
در آزمایشگاه کمبریج، محققان از هر بلوک میکرو سی‌تی‌اسکن گرفتند و از اسکن‌ها برای هدایت استخراج قطعات استخوانی استفاده کردند. دکتر لوسیا لوپز پولین (Lucía López-Polín)، همکار پومروی، محافظ باستان‌شناسی از موسسه کاتالان برای دیرینه اکولوژی انسانی و تکامل اجتماعی در اسپانیا، بیش از ۲۰۰ تکه جمجمه را با چشم کنار هم قرار داد تا آن را به شکل اولیه خود بازگرداند.
این گروه جمجمه بازسازی‌شده را اسکن و پرینت سه‌بعدی کردند که پایه و اساس سر بازسازی‌شده‌ای را شکل داد که توسط دیرینه هنرمندان دوقلوی دانمارکی، آدری و آلفونس کنیس (Adrie and Alfons Kennis)، لایه‌هایی از ماهیچه و پوست روی آن قرار بگیرد.
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902145
جاده کندوان یک طرفه شد